(Bron/foto: Parochie Christus Koning Zundert)
Wie een paar weken geleden door Zundert reed werd overvallen door een plotse duisternis. We beleefden een stroomstoring. Sommigen enkele uren sommigen bijen een halve dag. Opeens werden we geconfronteerd met een tegenslag en voelden we hoe we afhankelijk waren geworden van energie en krachten waar we geen invloed op hadden. In ons leven worden velen plots overvallen door een grote tegenslag: ontslag, een verbroken relatie, ernstige ziektes of de dood. Alsof opeens de stroom in ons leven wordt uitgezet en je boos en bang achter laat, niet wetend of en wanneer het weer goed komt.
Wie deze week door Zundert rijdt ziet, misschien wel meer dan ooit, de straten, voortuinen en huizen vol met lichtjes. Flonkerend en flinsterend. Licht in de duisternis. We zijn er samen kennelijk aan toe. Velen hebben in de nacht op de achtergrond en zonder dat we precies wisten wat ze deden hard gewerkt om te zorgen dat er weer stroom kwam om al die lichtjes te kunnen laten branden.
Ook in ons leven is er Iemand hard bezig op de achtegrond om te zorgen dat als we worden overvallen door een plotse duisternis er toch weer een moment komt dat er een lichtje gaat branden. En misschien wel een heleboel. We weten niet precies wat Hij doet, maar we mogen er op vertrouwen dat Hij ons nabij is en ons zal helpen waar Hij kan.
Dat vertrouwen dat we mogen hebben in God is een rijkdom die we moeten koesteren. Op de tweede week van de Advent is dat alleen al een reden om ons huis en ons leven te versieren.
De tweede kaars brandt: Hij komt!
