Een glimlach is genoeg!

(Bron/foto: Avoord)

𝗘𝗲𝗻 𝗴𝗹𝗶𝗺𝗹𝗮𝗰𝗵 𝗶𝘀 𝗴𝗲𝗻𝗼𝗲𝗴: 𝗢𝘁 (𝟭𝟳) 𝘃𝗲𝗿𝘁𝗲𝗹𝘁 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝘃𝗮𝗸𝗮𝗻𝘁𝗶𝗲𝘄𝗲𝗿𝗸 𝗯𝗶𝗷 𝗔𝘃𝗼𝗼𝗿𝗱

Ot Wildhagen (17) wandelt rustig van zijn huis naar de Willaert, waar hij deze zomer opnieuw vakantiewerk doet. Onderweg wijst hij naar een van de zorgappartementen. “Mijn overgrootoma woonde hier vroeger”, vertelt hij. “Als mijn ouders naar het bloemencorso gingen, mocht ik bij haar logeren. We speelden dan samen Rummikub.” Het voelt bijna vanzelfsprekend dat Ot hier nu werkt.

Al twee zomers is hij zorgmaatje bij Avoord. Hij helpt mee op de woongroepen en maakt het verschil met aandacht, een grapje en een praatje. “Een klein gebaar kan hier al zoveel betekenen. Gewoon een rondje buitenlopen zorgt voor een glimlach van oor tot oor.”

𝗗𝗲 𝗸𝗿𝗮𝗰𝗵𝘁 𝘃𝗮𝗻 𝗸𝗹𝗲𝗶𝗻𝗲 𝗱𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻

Ot werkt op woongroepen waar ouderen met dementie wonen. In het begin vond hij het best spannend. “Ik dacht: dit wordt misschien wel lastig. Maar eigenlijk ging het vanzelf. Het is helemaal niet zo moeilijk als mensen denken.”

Hij vertelt over een bewoner die meestal binnen zit. “Zijn familie komt af en toe, maar ze kunnen weinig met hem doen. Toen ik hem vroeg of hij zin had om buiten een rondje te lopen, begon hij meteen te stralen. Alleen al het woord ‘buiten’ deed iets met hem. Zo’n moment raakt je. Dan weet je: vandaag was voor hem een mooie dag.”

𝗩𝗮𝗻 𝘀𝗷𝗼𝗲𝗹𝗲𝗻 𝘁𝗼𝘁 𝗺𝗲𝗲𝘇𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻

Elke dag bij Avoord is anders. Soms helpt Ot met kleine dingen: drinken aangeven, een boterham smeren, een bewoner naar de dagbesteding brengen. Andere dagen is hij actief bij de ‘zinderende zomerweken’, vol muziek en vrolijkheid. “Dan komen er bijvoorbeeld mensen liedjes spelen. Op het scherm zie je de tekst, en als een woord een blauwe rand krijgt, zing je dat met z’n allen. Dat is zó slim gedaan. Zelfs bewoners die anders stil zijn, doen dan mee.”

Ot geniet ook van het sjoelen met de bewoners. “Er is een mevrouw die blind is en altijd wil sjoelen. Terwijl anderen na één potje afhaken, wil zij nog meerdere rondes spelen. En ze scoort ook nog goed. Wij roepen dan: ‘Een, twee, hatsikideeee!’ Dat is gewoon lachen.”

𝗩𝗮𝗻 𝗢𝘁 𝗲𝗻 𝗦𝗶𝗲𝗻 𝘁𝗼𝘁 𝗢𝘁𝗷𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝗸𝗼𝗻𝗶𝗷𝗻

Ot valt op, al is het maar om zijn naam. “Mensen denken aan Ot en Sien van vroeger. Of ze vertellen dat hun konijn Otje heet”, lacht hij. “Ik word liever niet met een konijn vergeleken, maar het is wel grappig natuurlijk.”

Toch is het niet alleen de gezelligheid die hem trekt. Ot houdt van de gesprekken met bewoners. “Soms speel ik een dobbelspel waarbij je een vraag moet beantwoorden. Dan vragen we: ‘Wat deed jij vroeger voor werk?’ De verhalen die dan komen… fantastisch! De een werkte bij de krant, de ander was altijd thuis bezig. Het is mooi om dat te horen.”

𝗠𝗲𝗲𝗿 𝘇𝗲𝗹𝗳𝘃𝗲𝗿𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻

Ot’s moeder ziet de verandering in haar zoon. “Mensen denken bij ouderenzorg vaak aan mensen wassen en moeilijke dingen. Maar het gaat juist om de glimlach op iemands gezicht. Ot zorgt ervoor dat iemand zich die dag niet eenzaam voelt. Dat is zó waardevol.”

Ook Ot merkt het aan zichzelf. “Als ik aan vrienden vertel wat ik doe, zeggen ze: dat is echt een dankbaar beroep. Dat geeft een boost aan m’n zelfvertrouwen.”

En dat merkt hij niet alleen op het werk. “Ik leer hier ook koken. Pasta met kip. Sushi. Dat zijn bonuspunten voor m’n moeder”, grijnst hij.

𝗩𝗮𝗻 𝗯𝗲𝘁𝗲𝗸𝗲𝗻𝗶𝘀 𝘇𝗶𝗷𝗻

Wat Ot andere jongeren wil meegeven? “Ga niet uit van wat je denkt dat het is. Vraag of je een dagje mag meelopen. Dan zie je pas echt hoe leuk het is. Je doet hier werk dat ertoe doet.”

Volgend jaar wil hij graag terugkomen, als zijn vakantie het toelaat. “Ik heb het hier gewoon naar m’n zin. En het voelt goed om iets voor een ander te kunnen doen.”

#zorgendoenwesamen#ouderenzorg#geluksmomenten#waardevol#werkenindezorg