afscheid Patrick Kok

(Bron/foto’s : Patrick Kok)

Met de volgende woorden nam ik gisteravond als wethouder afscheid van de gemeente Zundert l

“Beste oud collega’s, lieve Ans Gladdines,

Ans, het was april 2018 toen jij op de camping in Eersel door de stromende regen terugliep naar de caravan. Het was voorjaarsvakantie en we zouden eigenlijk verder naar het zuiden gaan. In Eersel was het ‘weer’ toch echt anders. Ik kwam net terug van een gesprek in Zundert, ik was kandidaat-wethouder geworden. Piet Utens had me namelijk toch nog maar eens gebeld om te komen praten. Ik zat nog in de ontkenningsfase,……jij had al lang in de gaten waarom we in de stromende regen aan het kamperen waren. Jouw woorden gaven dan ook de doorslag: Je zei: ‘we hebben drie gezonde kinderen, een huis, een auto, we hebben alles wat ons hartje begeert. Ga doen, wat je leuk vindt’. Wat je ook zei was : ‘we staan niet voor niets hier in de stromende regen’. Dankjewel Ans, dat was het laatste zetje om overtuigd te zijn dat het Openbaar Bestuur voor mij een mooie nieuwe stap zou kunnen zijn.

Nu ik hier op mijn afscheidsreceptie sta, kijk ik nu naar mijn oud collega’s, samenwerkingspartners, inwoners, ondernemers en iedereen die ik vergeet te noemen. Zou ik er spijt van hebben nu mijn termijn van vier jaar er op zit en ik op zoek moet naar een nieuwe uitdaging? Je weet dat het wethouderschap van tijdelijke aard is, je weet dat je kwetsbaar bent, je weet dat de kiezer altijd gelijk heeft en je weet dat besturen offers brengt, je weet dat inwoners je maken en kunnen breken. Heb ik er spijt van? Volmondig nee!

Ondanks dat mijn opdracht in Zundert beëindigd is, kijk ik terug op een van mijn mooiste periodes in mijn werkende leven. Een periode van ontmoeten, ontwikkelen, lef tonen, beslissen (ook als het moeilijk wordt), sturen en trots zijn! En bij dat laatste sta ik graag langer stil.

Ik ben trots op Gemeente Zundert, ook al wonen mijn gezin en ik niet hier. Wij hebben hier wel geleefd en van dichtbij Zundert beleefd. En dat gaat verder dan het Zundertse trappistje, Van Gogh, de Bloemencorso en onze landgoederen met haar prachtige natuur. Het ging ook over de wijze waarop ik en mijn gezin zijn meegenomen in het reilen en zijlen van Zundert. Het goede gesprek tijdens de jaarmarkt in Wernhout, de helpende hand toen Meijs, mijn jongste dochter van toen 6 jaar, en ik deelnamen aan de ‘Speer van Rijsbergen’ en overmoedig ingeschreven hadden op een te lange route en wat hulp nodig hadden. Ik had het overigens zwaar, niet Meijs . Het gaat over een loempia eten met de ons ontvallen voorzitter van Dorpsraad Klein Zundert, René Bastiaansen, omdat het even niet zo lekker liep in de Assortimentstuin. En niet te vergeten een warm welkom van de gemeenteraadsleden, die ik in mijn eerste weken gevraagd had mij mee te nemen naar plekken waar zij trots op zijn, zorgen over hadden of juist een persoonlijk verhaal over wilden vertellen. Ik ben trots op die energie, die wil om het samen te doen. Naast elkaar staan, in plaats van tegenover elkaar.

Het is juist deze mentaliteit die het mogelijk heeft gemaakt dat ik me als wethouder kwetsbaar heb durven opstellen, zowel naar u, naar de ambtelijke organisatie, het college, de gemeenteraad. Ik ben immers geen kweker in hart en nieren, ik ben geen loonwerker of een ecoloog die alles weet van ons bomenbestand. Met de pilot Vitaal Buitengebied hebben we laten zien dat vertrouwen kan groeien om het met elkaar echt anders te doen. Van binnen uit, van de straat én van onderaf. Samen is er gebouwd aan een nieuwe aanpak om Zundert vitaler te maken, de sector vitaler te maken. En met resultaten! En niet omdat ik wist hoe moest, maar omdat we het eerlijke gesprek hadden, elkaars taal probeerden te spreken, naast elkaar stonden in plaats van tegenover elkaar. Niet wegliepen toen het moeilijk werd, of wijzen naar elkaar, maar handen aan de ploeg, even doorbijten, toch maar weer eens een kopje koffie. Beste provincie, het waterschap, dorpsraden, gebiedsregisseurs van Treeport, Zlto Zundert-Rijsbergen en Natuurmonumenten, ondernemers, inwoners, gemeenteraad, we zijn er nog niet, want Zundert kan en moet nog vitaler worden. Maar wat ben ik trots op deze samenwerking, de gemeenschapszin. Natuurlijk, ik heb er zo nu en dan ook wakker van gelegen, eerlijk is eerlijk! En Ans…die heeft me bij het ontbijt wel eens gevraagd wie Mark Lodders is? Maar het is juist jullie inzet en vertrouwen geweest die de pilot verder heeft gebracht. Ik was slechts die tuinman, die het zaadje mocht planten, die het blad zo nu en dan kwam ruimen, soms wat water moest geven, of soms juist snoeischaar pakte. Maar uiteindelijk was ik inderdaad ook degene die namens jullie de dahlia of vrucht mocht plukken om te laten zien hoe Zundert floreert. Ik heb absoluut vertrouwen in de toekomst en wens het nieuwe college heel veel succes met het vervolg. Wat een leuke job!

Want het wethouderschap is een prachtig ambt! Maar soms ook niet! Je staat 24 uur aan, je agenda verandert met de dag, je wordt soms nagewezen of uitgescholden en schijnbaar mag en kan alles tegen een wethouder worden gezegd, zeker op sociale media. Soms zelfs door mensen die je niet eens kent, en waarvan je zeker weet dat zij mij ook niet kennen. Zelf die schreven of zeiden dingen die pertinent onjuist waren of zelfs kwetsend of intimiderend. Ik vroeg me af als wethouder: Is dit normaal? Hoort dit erbij? Hebben de mensen het recht? Zal ik me verdedigen?

Of……wat zou er gebeuren als ik als wethouder zelf onwaarheden verkondig of mensen onheus aanspreek of intimideer? Op deze laatste vraag wist ik het antwoord wel, ……ik zou dan tot de orde worden geroepen! Namelijk door de gemeenschap, mijn collega’s in het college of misschien zelfs wel door de gemeenteraad, en o ja, wis mijn vrouw overigens ook niet uit . En terecht!

Eén van de lessen die ik heb geleerd is dat participatie niet gaat over de schreeuwende minderheid, maar toch echt over de zwijgende meerderheid. Het is de kunst om die te horen, te spreken en te zien. Dan pas breng je de ‘politiek’ dichterbij de ‘mensen’ en zal het vertrouwen in de politiek groeien.

Nooit heb ik me laten leiden door ‘lelijke woorden’, en heb altijd gestuurd op de dialoog, om daarna samen met het college en de gemeenteraad tot zorgvuldige besluiten te komen. Ook heb ik me bedacht dat ik me nooit meer ‘naar’ wil voelen door ongenuanceerde uitspraken op bijvoorbeeld sociale media. Laat we deze mensen blijven uitnodigen voor een goed én fatsoenlijk gesprek. Het is immers een gedeelde verantwoordelijkheid. ‘Inwoners’ kunnen ook zelf dichterbij de politiek komen staan. Volgens mij staat de deur van het Raadshuis wagenwijd open! Wees welkom.

Want al die mensen in datzelfde Raadhuis hebben in de afgelopen vier jaar keihard gewerkt. Ondanks corona en soms tegen ‘beter weten’ in. Met een lach en een traan bleef een ieder zich inzetten om resultaten te behalen. Een gemeenteraad die niet te beroerd was om elkaar digitaal te ontmoeten en besluiten te nemen, ook bij onderwerpen waarbij je elkaar liever even recht in de ogen wilt kijken. Het ambtelijk apparaat dat continu bereid was werk en privéleven te combineren. Tot het uiterste toe. Jullie mogen trots zijn dat op dit moment op elke hoek van de straat aan de weg wordt getimmerd. Elke kern heeft een nieuwe woonwijk gekregen. Sportverenigingen hebben perspectief en onze nieuwe scholen staan bijna in de steigers.

Ook veel dank voor mijn collega’s in het college. Oud-burgemeester Poppe- de Looff, burgemeester Vermue, wethouder Twan Zopfi en Johan de Beer. Ook wij wisten elkaar te vinden in moeilijke en fijne tijden en wisten altijd weer die ‘stip op de horizon’ te zetten. Ik heb veel van jullie geleerd. Ik heb van jullie enthousiasme gekregen. Ik had het fijn! Ik zal deze energie dan ook enorm missen. Dat geldt ook voor VVD Zundert, de fractie en haar achterban. Ik voelde me thuis en gerespecteerd. Dank daarvoor!

Ik heb me met heel veel liefde, plezier en energie en meer dan 24 uur per dag ingezet voor de gemeente Zundert. De mensen van Rijsbergen, Achtmaal, Wernhout, Klein-Zundert en Zundert hebben mij overtuigd dat het wethouderschap een fantastische, maar ook een verantwoordelijk rol is, waarin je echt iets kunt betekenen, veranderen, verbeteren en bijdragen. Ik heb mooie mensen ontmoet! Ik heb het als eer beschouwd en ben een ieder dankbaar voor het gestelde vertrouwen.

En Ans, ik zal snel opzoek gaan naar een nieuwe baan, want ik weet dat ook jij even moet wennen! Wellicht dat we binnenkort weer even naar de camping moeten. Hopelijk regent het dan niet en maar kom ik wel net terug van een goed gesprek. Misschien wel weer als kandidaat wethouder. Ik hoop in dat geval dat ik jou dan niet hoef te overtuigen, in plaats van jij…mij. Met andere woorden, dankjewel voor je uithoudingsvermogen als echtgenote én moeder van onze drie kinderen Mas, Zep en Meijs!

Dank jullie wel! Dank jullie wel!”