(Bron: Rinske van Beers-Snellen – Foto’s: Billiard pictures)
Gistermorgen na het ontbijt eerst lekker een ronde gewandeld.
Toen ik zei dat ik nog even de hort op ging keek Barry wel wat bedenkelijk. Gisteren ben ik voor de wedstrijd gaan wandelen en ik ben nou eenmaal niet zo’n globetrotter. Dus ik dacht: laat ik één rechte weg lopen en dezelfde weg weer terug. Dat is niet moeilijk, alleen een kwestie van omdraaien.
Althans, voor de meeste mensen. Tot ik om me heen keek en tot de conclusie kwam dat ik daar op de heenweg niet voorbij was gelopen. Hoe kunstig is dat dan?
Enfin gisteren op tijd richting zaal, de wedstrijden kijken, wat eten (ja alweer). Te beginnen met andijviestamppot en een kippensoepje na. Dadelijk eens zien wat het verdict gaat worden tegen Jean-Paul de Bruijn.
Verbaasde blikken van de arbitrage tijdens het inspelen.
Anita zit aan de ene kant van de tribune, ik aan de andere kant. Is gewoon fijner. Ieder op zich. We kunnen het goed vinden. Afgelopen weekend speelden ze samen in Duitsland. Dat was dolle pret. Net als vanmorgen aan het ontbijt. Maar nu is het even ieder in ons eigen coconnetje. Logisch, ik gun iedereen het beste, maar voor nu mijn kale net iets meer dan die van haar. En voor Anita geldt ongetwijfeld hetzelfde.
Waar het eergisteren voor Jean-Paul niet zo lekker liep, heeft hij nu een vliegende start. 17-7 in 5 beurten, maar het gaat nog altijd tot de 40 punten. Dus zo lang die niet zijn bereikt is alles nog mogelijk.
We gaan al na een half uur de pauze in met een tussenstand van 20-8 in 8 beurten. Laten we hopen dat een plasje wat verlichting geeft en Barry als een veertje wegschiet richting de 20 punten van Jean-Paul.
In de 13e beurt heeft Barry een kleine inhaalslag gemaakt en staat het 20-16. En weer een beurt later is het 21-20. Zo grillig kan het gaan in deze sport. De één valt wat stil, de ander begint er wat meer te raken. Goede verdediging, wat meeval, een gelukje en wat pech bij de ander. Het is geen 100 meter sprint waarbij voor elke deelnemer de omstandigheid bij elke stap gelijk is.
Eens lekker flink blazen, een keer in de laatste seconde stoten en de stand is gekeerd ten gunste van Barry naar 22-31 in 18. Langzaam krijg ik een wat verhoogde hartslag die niet wordt veroorzaakt door te veel koffie. En ik ben waarschijnlijk al 20 keer gaan verzitten. Gelukkig zit ik alleen en heeft niemand er last van.
25-36 voor Barry in 26. De eindstreep is in zicht. Toch blijft het spannend omdat het bij beide mannen niet heel erg soepel lijkt te gaan. En we weten allemaal: een goede serie van Jean-Paul en de druk staat weer op de ketel.
En dan in de 30e beurt maakt mijn kale het uit met een serie van 4.
Een dikke knuffel met Anita. Ik weet hoe ze zich voelt, want na de pauze was het een worsteling voor Jean-Paul en dat is nooit fijn om te zien.
Morgen om 20.30 uur tegen Jerry Hermans
Foto Billiard pictures bedankt
