Foto: Vreugde bij Cor Daemen (l) en Suus Bouwen.
(Bron: internetbode – Foto: Charles Luijten)
Door: Charles Luijten
Noem het maar niks: van Bergeijk in een draf naar Rijsbergen over een afstand van honderd kilometer en na aankomst toch nog ‘pap’ kunnen zeggen.
DOOR CHARLES LUIJTEN
Wie haalt het idee in zijn hoofd om honderd kilometer in draftempo af te leggen. Ging het om een weddenschap of voor een goed doel? Het antwoord luidt: ‘Nee, gewoon voor de aardigheid en als zelftest’. Rijsbergenaar Corné Daemen en Suus Bouwen uit Breda zijn beiden lid van het Bredase Sprint, dus de atletieksport is hen niet vreemd. Laatstgenoemde zit al vijftien jaar bij deze sportvereniging en heeft op de baan langs het Mastbos al heel wat rondjes gelopen. Corné is vijf jaar lid van Sprint.
Onverhard
Zaterdagmorgen loopt in Rijsbergen om vijf uur de wekker af. Na een stevig ontbijt wordt vertrokken naar Bergeijk, het startpunt van waaruit een drietal atleten lopend koers zet naar Rijsbergen. Het zijn Corné Daemen en het Bredase echtpaar Alfons en Suus Bouwen, respectievelijk 48 en 50 jaar. Het honderd kilometer lang parcours gaat hoofdzakelijk over vooraf uitgestippelde onverharde wegen, weide en bospaden.
Verzorging
Tien rustpunten maken deel uit van het traject. Corné’s echtgenote Marjolein is er telkens present om ervoor te zorgen dat de inwendige mens versterkt kan worden.” Ik had belegde broodjes, soep, frisdrank en fruit bij me, maar ook paracetamol, pleisters en naalden om eventueel opgelopen blaren te kunnen doorprikken. Je kunt nooit weten,“ zegt ze. Na veertien uur is het zover. Een groep vrienden heeft zich bij de versierde poort van de familie Daemen aan het Kruispad in Rijsbergen verzameld om Corné Daemen en Suus Bouwen te verwelkomen. Ze zien het tweetal al op afstand aankomen en zien vervolgens ook hoe het duo met de armen omhoog het finishlint doorbreekt. Het paar vertoont geen oververmoeidheid. “Ik ben wel een paar keer de man met de hamer tegengekomen, doch kon gelukkig telkens op tijd recupereren,” zegt Corné Daemen. Suus laat weten dat zij geen enkel ongemak heeft gekend. Echtgenoot Alfons bracht het er een heel stuk minder goed van af. Na dertig kilometer gaf hij er de brui aan: hij kon niet verder door een voetblessure. “Na een kilometer dacht ik al: dit gaat het niet worden.”