(Bron/foto: Voetbal Vereniging Rijsbergen)
Helaas bereikte ons het droevige bericht dat ons erelid Koosje Beckers in de leeftijd van 86 jaar is overleden.
Koosje heeft uit haar huwelijk met Jan Beckers (17 jaar geleden overleden) 2 kinderen gekregen, het gehele gezin is in het verleden erg actief geweest bij VVR.
Koosje kwam bij VVR terecht vanwege hun zoon Jos die al op jonge leeftijd bezeten van voetbal. Hij was nog geen 10 jaar en pas op die leeftijd mocht je toen beginnen met voetballen. Reden was dat men geen begeleiding had voor de jongere jeugd, waarop zij (o.a. samen met de moeders van Tom Kerstens en Cees Daemen) de cursus jeugdsportbegeleider van de NKS in Breda is gaan volgen. Dit bleek een erg goede cursus te zijn, waarop Koosje dus leidster werd en ook aan de wieg stond van de jeugdcommissie van VVR.
Wapenfeiten in de jeugdcommissie
Koosje was geen vrouw die nieuwe uitdagingen uit de weg gaat en die zorgde voor een frisse wind bij de club. Zo heeft zij de viering van St. Nicolaas nieuw leven ingeblazen en ervoor gezorgd dat de kinderen van VVR met volle teugen konden genieten van het jaarlijkse bezoek van de goedheiligman aan de club. Als lid van de activiteitencommissie was zij bij meer clubactiviteiten betrokken.
Vanuit Koosje ontstond ook het idee om met een damesafdeling te beginnen. Dat kon, mits Koosje en Jan leider zouden worden van het dameselftal. Hierop zeiden ze ja, zodat in de jaren zeventig de eerste dames bij VVR gingen voetballen. Piet Buijs was in de eerste jaren hun trainer, van wie de dames veel hebben geleerd. Vreemd genoeg vielen de dames destijds niet onder de verantwoordelijk van het bestuur, maar van de jeugdcommissie (terwijl bijna alle dames ouder waren dan 18 jaar). Deze situatie heeft jaren zo bestaan.
In het bestuur van VVR
Medio jaren tachtig werden Koosje en Ria Lips als eerste dames in het bestaan van VVR, lid van het bestuur. Ook hier zorgde zij samen met Ria voor een nieuw geluid en was zij onder meer verantwoordelijk voor de activiteiten die bij VVR werden georganiseerd. Zij ergerde zich ook aan het feit dat alle aandacht naar het 1e team van VVR uitging en heeft bereikt dat ook andere teams meer aandacht gingen krijgen. Begin jaren negentig stopte ze bij VVR en ze werd tijdens de ledenvergadering uit dank toen benoemd als erelid van VVR.
De laatste jaren van haar leven bracht zij door in de Rijserf, waar zij zich thuis voelde. Helaas is hieraan nu een einde gekomen en moeten we afscheid nemen van
